Chicagowski styl życia
Chicagowska Wypasiona pizza
Andrzej S. Rogalski
Wymyślona przez Włochów pizza podbiła świat. Można ją spotkać wszędzie. Istnieją dziesiątki jej odmian. Generalnie są to kombinacje na bazie pizzy neapolitańskiej uważanej za wzorzec – niczym wykonany z irydu i platyny walec kilograma znajdujący się w sejfie Międzynarodowego Biura Miar i Wag w Sevres pod Paryżem. Chicago dorobiło się jednak oryginalnej receptury pizzy, która w niewielkim stopniu przypomina tę z Neapolu. Każdy rasowy turysta przybywający do Wietrznego Miasta musi skorzystać z szansy skosztowania tego smakołyku.
Głodni po długim spacerze wśród drapaczy chmur trafiamy do legendarnej Pizzerii Uno przy Ohio Street. U wejścia widać pokaźnych rozmiarów mosiężną tablicę. Nie ma wątpliwości – jesteśmy nie tylko w restauracji, ale też w miejscu historycznym.
"Pizzeria Uno – tu narodziła się oryginalna Deep Dish Pizza w 1943 roku" – głosi napis
Zamawiamy LARGE, tę o największej średnicy. Zawiadujący ruchem przygląda nam się przez chwilę. Ocenia nasze możliwości i z uśmiechem rekomenduje znacznie mniejszą SMALL. Rezygnujemy z największej, ale decydujemy się na MEDIUM. Później okazuje się, że niezawodne oko szefa restauracji właściwie oceniło nasze możliwości. Na realizację zamówienia trzeba poczekać 25 minut. Tyle czasu wymaga upieczenie giganta. Najlepiej poczekać w barze, gdzie można spróbować lokalnego piwa z browaru Goose Island. Złocisty dobrze schłodzony napój nie tylko orzeźwia i wprawia w dobry nastrój, ale należycie przygotowuje organizm do chicagowskiego kulinarnego wunderwaffe. Deep Dish Pizza to nie kanapka czy zakąska, to potężne danie obiadowe.
Pizza neapolitańska
Aby lepiej uzmysłowić sobie różnicę w propozycji chicagowskiej przypomnijmy w kilku zdaniach jak wygląda pizza neapolitańska, której recepturę jako wzorzec opatrzyła certyfikatem nawet Komisja Europejska. Trochę to śmieszne, ale komunizujące władze brukselskie próbują regulować wszystko detalicznie. Tak więc ciasto musi być z określonej mąki, na piwnych drożdżach, wyrobione ręcznie (ewentualnie mikserem) i uformowane dłońmi bez użycia wałka! Pizza neapolitańska może mieć grubość ok. 0,4 cm, a brzegi maksimum 1–2 cm wysokości. Po wypieczeniu powinna być chrupiąca, krucha i aromatyczna, o charakterystycznie przyrumienionych brzegach – konstatują urzędnicy z Brukseli. Rok 1889 we Włoszech przyjmuje się za oficjalne narodziny pizzy. Wtedy to Neapol odwiedziła para królewska Margherita i Umberto di Savoia. Tamtejszy piekarz, niejaki Raffaele Esposito, przygotował na ich cześć specjalną potrawę… pizzę, której składnikami były pomidory, ser mozzarella i bazylia, słowem – narodowe barwy Włoch. Nazwano ją margherita i do dziś jest to nazwa najpopularniejszej i najprostszej wersji pizzy.
Dokładnie po 25 minutach na naszym stoliku w gorącej foremce ląduje Deep Dish Pizza. Ma imponującą grubość: na oko 3–5 centymetrów. Kelnerka sprawnym ruchem kroi pizzę na sześć części i każdy otrzymuje na talerz swój kawałek. Przypomina ona raczej ciasto faszerowane owocami albo ogromnego pieroga. Nadzienie, bo tak można nazwać to, co znajduje się w środku, otoczone jest cienkim ciastem. Nasza nosi nazwę Numero Uno. Na samym dnie nad warstwą ciasta jest gruby podkład sera, następnie kawałki upieczonej surowej kiełbasy, a nad tym pepperoni, plastry cebuli, kawałki świeżych grzybów i zielonej papryki. To wszystko przykrywa ciasto na wierzchu polane sosem pomidorowym i posypane parmezanem.
Pizza pojawiła się po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych z przybyciem włoskich imigrantów pod koniec XIX wieku. Była bardzo popularna tam, gdzie populacja emigrantów z Włoch była liczna, a więc w Nowym Jorku, Chicago, Filadelfii i Saint Louis. Pizzę w kawałkach po dwa centy sprzedawano na ulicach. Właściciele sklepów spożywczych, restauracji i barów szybko się zorientowali, że jest to znakomita przekąska, i wprowadzili danie do swojej oferty. Tak powoli przekroczyła ona granice etniczne. Niemniej do drugiej wojny światowej spożywali ją głównie Włosi i ich potomkowie. Żołnierze amerykańscy karmieni puszkami, gdy przy udziale sojuszników wyzwolili od faszystów Włochy, odkryli w Italii niezwykłe przysmaki, a w tym właśnie pizzę, i przyzwyczajenia przywieźli ze sobą do Stanów.
W Stanach pizzerie są dosłownie wszędzie, ale podobno najchętniej spożywają ten przysmak Norwegowie i Niemcy! Najwięcej pizzy sprzedaje się w piątki i soboty. Przeciętna rodzina w Stanach Zjednoczonych zamawia ją 30 razy w roku.
Delektując się pierwszym kawałkiem pizzy, czułem prawdziwą przyjemność. Wszystkie kubki smakowe zdawały się przekazywać do mózgu wyłącznie dobre impulsy. Przy drugim kawałku mieszały się one z narastającym szybko poczuciem sytości. Trzeba było poprosić, aby resztę zapakowano. Płaskie, okrągłe i wypiekane placki znane są praktycznie wszystkim kuchniom świata. Deep Dish Pizza w Chicago jest jednak czymś wyjątkowym. Najlepiej przekonać się o tym, odwiedzając legendarny przybytek przy Ohio Street.
Gdzie zdegustować chicagowską głęboko pieczoną pizzę?
Adres: 29 E Ohio St, Chicago, IL 60611
Uno Pizzeria & Grill (dawniej Pizzeria Uno i Uno Chicago Grill), lub bardziej nieformalnie jako Uno’s, to franczyzowa sieć pizzerii wywodząca się ze Stanów Zjednoczonych, podlegająca spółce dominującej Uno Restaurant Holdings Corporation. Uno Pizzeria and Grill jest najbardziej znana z głęboko pieczonej pizzy w stylu chicagowskim. Ike Sewell otworzył pierwszą pizzerię Uno w 1943 roku.
Pierwsza firma Uno’s została założona w 1943 roku przez byłą gwiazdę futbolu Uniwersytetu Teksasu Ike’a Sewella i jego przyjaciela, byłego żołnierza G.I. z czasów II wojny światowej. Ric Riccardo w dzielnicy River North w Chicago, Illinois. Sewell pierwotnie zamierzał otworzyć restaurację meksykańską, ponieważ „nie było wtedy w Chicago naprawdę przyzwoitej restauracji meksykańskiej”. Chociaż Sewell i Riccardo są znani jako właściciele oryginalnej restauracji, artykuł z 1956 roku w Chicago Daily News stwierdza, że oryginalny przepis na pizzę na głębokim talerzu został stworzony przez szefa kuchni Rudy’ego Malnati seniora, ojca Lou Malnatiego. W odpowiedzi na popularność Pizzerii Uno Sewell otworzył dwie dodatkowe restauracje. Pizzeria Due została otwarta jedną przecznicę na północ od pierwotnej lokalizacji Pizzeria Uno w 1955 roku (Uno i Due to włoskie określenie na jedną i dwie). Następnie w 1965 roku uruchomiono Su Casa, ekskluzywną restaurację meksykańską. Su Casa znajduje się w sąsiedztwie Pizzeria Due.
Address: 619 N Wabash Ave, Chicago, IL 60611
Pizzeria DUE jest filią Pizzerii UNO. W przeciwieństwie do UNO, pizza na głębokim talerzu DUE nie jest tak samo ułożona, nie zawiera dodatków wegetariańskich i tym podobnych.
Uważana za jedną z najstarszych w Chicago. Lou Malnati’s jest tak bogata w historię, jak jej pizza ma smak. Lou Malnati zaczynał w latach czterdziestych XX wieku, w pierwszej pizzerii UNO w Chicago.
Używają wyłącznie najświeższych i najlepszych dostępnych składników, a ich przepisy na kruche, maślane ciasto i ekskluzywną mieszankę z kiełbasą nie mają sobie równych pod względem smaku.
LOKALIZACJE W REGIONIE CHICAGO https://www.loumalnatis.com/chicagoland